در ادامه سری مقالات عوامل خطر سرطان پستان، به ارتباط مواد شیمیایی ضد آفتاب ها و سرطان پستان می‌پردازیم. تعدادی از مواد شیمیایی می‌توانند از ما در برابر اشعه‌های مضر ماورابنفش خورشید محافظت کنند. با این حال، تحقیقات نشان داده‌اند که با رسیدن تماس به حدی معین، برخی از مواد شیمیایی موجود در برخی از ضدآفتاب ها می‌توانند سرطان‌زا باشند.
بسیاری از این مواد شیمیایی به عنوان اخلال‌گرهای هورمونی درنظرگرفته می‌شوند. اخلال‌گرهای هورمونی بر نحوه عملکرد استروژن و سایر هورمون‌ها در بدن تاثیر می‌گذارند و این کار را با بلاک آن‌ها و یا تقلید از آن‌ها انجام می‌دهند. درنتیجه بالانس هورمونی بدن به هم می‌خورد. از آن‌جایی که استروژن موجب ایجاد و رشد سرطان سینه گیرنده هورمونی مثبت می‌شود، بسیاری از زنان تصمیم به محدودکردن تماس خود با این مواد شیمیایی می‌گیرند.
چه گام‌هایی می‌توان در جهت کاهش خطر ابتلا برداشت؟
به جای استفاده از ضدآفتاب های شیمیایی از کلاه برای پوشاندن صورت خود و از پیراهن‌های آستین بلند (در حدی که دستانتان را پوشش دهند) و دامن یا شلوار بلند استفاده نمایید. در صورتیکه نمی‌توایند لباس‌های پوشیده تری بپوشید و یا با خود چتر آفتابی حمل کنید، از ضدآفتابی استفاده کنید که حاوی روی و یا تیتانیوم باشد. این مواد معدنی اشعه‌های فرابنفش را بازتابش می‌دهند و به عنوان اخلال‌گرهای هورمونی شناخته نشده‌اند. همچنین می‌توانید در ساعاتی که نور خورشید در اوج خود است، از خانه خارج نشوید. این ساعات در تابستان معمولا از ۱۰ صبح تا ۴ بعدازظهر می‌باشد.
EWG (Environmental Working Group) سازمانی محیط زیستی است که در ایالات متحده پایه‌گذاری شده است. EWG راهنمایی را برای درجه بندی ضدآفتاب‌ها بر اساس مواد مضر احتمالی موجود در آن‌ها و نیز توانایی محصول در محافظت از پوست، معرفی کرده است. می‌توانید این راهنما را در EWG Sunscreen Guide مطالعه نمایید.