عوامل خطر سرطان پستان: ژنتیک و سرطان پستان

در حدود ۵ تا ۱۰ درصد موارد سرطان پستان ژنتیک و عوامل ارثی نقش دارند. به عبارتی این بیماری گاها ناشی از به ارث رسیدن ژن‌هایی معیوب از والدین به فرزندان می‌باشد. در ادامه عوامل خطر سرطان پستان، در این مقاله به بررسی ارتباط ژنتیک و سرطان پستان خواهیم پرداخت.

ژن‌ها قطعاتی کوتاه از DNA هستند که در کروموزوم‌های ما یافت می‌شوند. DNA حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌ها است و این پروتئین‌ها هستند که ساختار و عملکرد سلول‌های تشکیل‌دهنده بدن ما را کنترل می‌کنند.

ژن‌های خود را به عنوان دفترچه راهنمای رشد و عملکرد سلولی تصور کنید. تغییرات موجود در DNA و ایرادات آن به مثابه خطاهای تایپی هستند. ممکن است این خطاها، منجر به مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های اشتباه گردند که آن هم منجر به اختلال رشد و عملکرد سلولی شود. در صورتیکه فردی در یکی از ژن‌های خود حاوی ایراد باشد، این اشتباه در تمام سلول‌های حاوی آن آشکار خواهد شد. این اتفاق درست مثل این است که تمام نسخه‌های موجود از کتابچه راهنمای گفته شده حاوی اشتباه تایپی یکسانی باشند.

دو نوع اساسی از تغییرات DNA موجود است: دسته اول ارثی بوده و دسته دوم در طول زمان رخ می‌دهند. تغیرات ارثی DNA از والدین به فرزندان منتقل می‌شوند و جهش‌های لایه زایا نام دارند.

تغییرات DNAای که در طول زندگی فرد و درنتیجه فرایند طبیعی پیری و مواجهه با مواد شیمیایی موجود در محیط ایجاد می‌شود، جهش‌های سوماتیک یا پیکری نام دارند.

برخی از تغییرات DNA بی‌ضرر بوده و برخی دیگر می‌توانند سلامتی افراد را به خطر بیندازند. تغییراتی از DNA که تاثیرات منفی بر سلامت دارند، جهش نامیده می‌شوند.

جهش‌های ژنتیکی BRCA1 و BRCA2

بسیاری از موارد ارثی سرطان پستان مرتبط با جهش‌های موجود در دو ژن هستند: BRCA1 (BReast CAncer gene one) و (BRCA2 (BReast CAncer gene two.

همه افراد ژن‌های BRCA1 و BRCA2 را دارند. عملکرد ژن‌های BRCA در ترمیم آسیب سلولی و حفظ رشد نرمال سلول‌های پستانی، تخمدانی و سایر سلول‌ها است. اما زمانی که این ژن‌ها حاوی جهش‌هایی باشند که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردد، عملکرد عادی نخواهند داشت و ریسک سرطان‌های پستان، تخمدان و نیز سایر سرطان‌ها افزایش خواهد یافت. جهش‌های BRCA1 و BRCA2 عامل حدود ۱۰ درصد کل سرطان‌های پستان می‌باشند که چیزی حدود یک مورد از هر ده مورد را دربرمی‌گیرد.

وجود جهش‌های BRCA1 و BRCA2 در یک فرد، به آن معنا نیست که او قطعا به سرطان پستان مبتلا خواهد شد. محققان به این نکته پی برده‌اند که وقوع جهش‌ها در قطعاتی از کروموزوم‌ها که SNP (پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی) نامیده می‌شوند، باعث افزایش ریسک ابتلا به سرطان پستان می‌شود. این افزایش ریسک هم در زنان دارای جهش‌های BRCA1 و هم در زنان فاقد جهش‌های ارثی سرطان پستان است.

زنانی که با سرطان سینه تشخیص داده می‌شوند و دارای جهش‌های BRCA1 و BRCA2 نیز هستند، غالبا در خانواده خود افرادی مبتلا به سرطان پستان، تخمدان و سایر سرطان ها را خواهند داشت. البته امروزه همچنان بسیاری از افرادی که به سرطان پستان مبتلا می‌شوند، هیچ گونه جهش ژنتیکی مرتبط با سرطان پستان و یا سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.

درصورتیکه این خصوصیات را دارا باشید، احتمال وجود ارتباط ژنتیک و سرطان پستان و حامل جهش‌های ژنتیکی بودن در شما بالاتر خواهد رفت:

• خویشاوندان خونی شما (مادربزرگ‌ها، هم مادری و هم پدری، مادر، خواهران و خاله‌ها و عمه‌ها) پیش از ۵۰ سالگی با سرطان پستان تشخیص داده شوند.
• در سمت پدری یا سمت مادری، هر دو سرطان پستان و تخمدان وجود داشته باشد و  یا اینکه این دو سرطان همزمان در یک فرد باشد.
• از خویشاوندان شما فردی مبتلا به سرطان پستان تریپل نگاتیو باشد.
• در خانواده شما علاوه بر سرطان پستان، سابقه سرطان‌های دیگری همچون سرطان پروستات، ملانوما، پانکراس، معده، رحم، تیروئید، کولون و سارکوما نیز وجود داشته باشد.
• از زنان خانواده شما، افرادی در هر دو پستان خود سرطان داشته باشد.
• در صورتیکه از دودمان یهودیان آشکنازی (اروپای شرقی) باشید.
• درصورتیکه آفریقایی آمریکایی باشید و در سنین زیر ۳۵ سالگی با سرطان سینه تشخیص داده شوید.
• از مردان خانواده شما فردی مبتلا به سرطان پستان باشد.
• در خانواده شما ژن ناهنجار شناخته‌شده‌ای که مرتبط با سرطان پستان است، وجود دارد.

اگر یکی از افراد خانواده شما جهش ژنتیکی شناخته‌شده‌ای دارد که مرتبط با سرطان پستان است، به این معنا نیست که سایر اعضای خانواده نیز این جهش را خواهند داشت.

از هر هشت زن آمریکایی با ریسک نرمال ابتلا به سرطان سینه، حدود یک نفر در نهایت به بیماری مبتلا خواهد شد. این ریسک چیزی در حدود ۱۲ درصد است. زنان دارای جهش‌های BRCA1 و BRCA2 یا هر دو، به احتمال ۷۲ درصد در طول زندگی خود با سرطان سینه تشخیص داده خواهند شد. سرطان‌های سینه‌ای که در اثر جهش‌های BRCA1 و BRCA2 به وقوع می‌پیوندند، بیشتر در زنان جوان دیده شده و در هر دو پستان ایجاد می‌شوند. سرطان سینه در زنان فاقد جهش‌های ژنتیکی به این نحو ایجاد نمی‌گردد. ممکن است ریسک ابتلای زنان دارای جهش‌های BRCA1 و BRCA2 به سرطان‌های تخمدان، کولون، پانکراس و نیز ملانوما بیشتر شود.

مردان دارای جهش در ژن BRCA2 ریسک ابتلا به سرطان پستان بالاتری نسبت به سایر مردان دارند که چیزی در حدود ۸ درصد در سن ۸۰ سالگی است. این احتمال، ۸۰ برابر حالت عادی است. احتمال ابتلای مردان دارای جهش BRCA1 به سرطان پروستات اندکی بالاتر می‌باشد. مردان دارای جهش BRCA2، ۷ برابر بیشتر از مردان بدون این جهش به سرطان پروستات مبتلا خواهند شد. ریسک سایر سرطان‌ها مانند سرطان پوست و سیستم گوارشی نیز در مردان با جهش BRCA1 و BRCA2 بالاتر است.

ژنتیک و سرطان پستان: سایر عوامل

وجود جهش در ژن‌های دیگری نیز می‌تواند با سرطان پستان مرتبط باشد. این جهش‌های ژنتیکی شیوع کمتری دارند و به نظر می‌رسد که تاثیر آن‌ها در افزایش ریسک به اندازه جهش‌های ‌BRCA1 و BRCA2 که آن‌ها نیز کمیاب محسوب می‌شوند، نباشد. از آنجایی که این جهش‌های ژنتیکی حتی کمیاب‌تر نیز هستند، به اندازه جهش‌های BRCA مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. 

ATM

ژن ATM در ترمیم DNA آسیب‌دیده نقش دارد. به ارث بردن دو نسخه جهش‌یافته از این ژن منجر به بیماری آتاکسی-تلانژکتازی می‌گردد که بیماری نادری بوده و رشد مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به ارث بردن تنها یک نسخه جهش‌یافته ژن ATM با افزایش ریسک سرطان پستان و سرطان پانکراس در برخی از خانواده‌ها مرتبط است. علت این موضوع، اختلال در ترمیم DNA جهش‌یافته درنتیجه وجود جهش در ژن ATM می‌باشد.

BRAD1

ژن BRAD1 به همراه ژن BRCA1 عمل کرده و در ترمیم DNA آسیب‌دیده دخالت دارد. وجود جهش در ژن BRAD1 ریسک ابتلای به سرطان سینه در زنان را افزایش می‌دهد. محققان در حال مطالعه تاثیر این ژن روی خطر ابتلا به سرطان تخمدان می‌باشند.

BRIP1

این ژن در ترمیم DNA نقش دارد. به ارث بردن یک نشخه جهش‌‌یافته از ژن BRIP1 با افزایش خطر ابتلا به هر دو سرطان پستان و تخمدان مرتبط می‌باشد.

CHD1

ژن CHD1 پروتئین‌هایی را می‌سازد که به سلول‌ها کمک می‌کند به یکدیگر متصل شده و بافت‌ها را تشکیل بدهند. فرم جهش‌یافته ژن CHD1 ریسک نوع نادری از سرطان معده را در سنین پایین افزایش می‌دهد. ریسک ابتلا در کل طول زندگی این افراد، ۸۳ درصد می‌باشد. همچنین زنان دارای جهش CHD1، به احتمال ۳۹ درصد تا ۵۲ درصد در طول زندگی خود به سرطان پستان لوبولار تهاجمی مبتلا خواهند شد.

CHEK2

ژن CHEK2 حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌هایی است که رشد تومور را متوقف می‌کنند. جهش CHEK2 می‌تواند ریسک ابتلا به سرطان پستان و کولون را دو برابر کرده و خطر سرطان پروستات را افزایش دهد.

MRE11A

ژن MRE11A به همراه ژن‌های RAD50 و NBN، کمپلکس MRN را تشکیل می‌دهد که در ترمیم DNA آسیب‌دیده موثر است. جهش MRE11A با اختلالات شبه آتاکسی-تلانژکتازی (اختلالی نادر که رشد مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد)، مرتبط است. این بیماری سیستم ایمنی را تضعیف کرده و ریسک ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

MSH6

ژن MSH6 حاوی دستورالعمل‌هایی به منظور ساخت پروتئین‌هایی است که در ترمیم DNA آسیب‌دیده نقش ایفا می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که جهش‌های موجود در ژن MSH6 با ابتلای به سندروم Lynch مرتبط بوده و نیز باعث افزایش ریسک ابتلای به سرطان تخمدان می گردند. ابتلا به سندروم Lynch، خطر بسیاری از انواع سرطان خصوصا سرطان‌های کولون، اندومتر، تخمدان، معده، روده کوچک، کبد، کیسه صفرا، مجاری ادرای فوقانی و مغز را افزایش می‌دهد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شد نشان داد که وجود این جهش، ریسک ابتلای به سرطان پستان را دو برابر می‌کند.

NBN

ژن NBN به همراه ژن‌های MRE11A و RAD50 کمپلکس MRN را می‌سازد که در ترمیم DNA آسیب‌دیده دخالت دارد. جهش NBN منجر به سندروم Nijmegen breakage می‌شود. در نتیجه این سندروم، فرد بیمار طی نوزادی و اوایل کودکی خود دارای رشد آهسته‌ای است. بیمار همچنین مستعد ابتلا به سرطان‌های فراوانی از جمله سرطان پستان و بسیاری از مشکلات دیگر است. بین این سه ژن موجود در کمپلکس MRN، به عقیده محققان، جهش NBN قوی‌ترین ارتباط را با سرطان پستان دارد.

PALB2

ژن PALB2 به عنوان همراهی برای ژن BRCA2 شناخته می‌شود. این ژن حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌هایی است که همراه با پروتئین BRCA2 فعالیت کرده و منجر به ترمیم DNA آسیب‌دیده و توقف رشد تومور می‌گردد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد نشان داد که جهش PALB2 ریسک ابتلا به سرطان پستان را ۵ تا ۹ برابر ریسک ابتلای عادی، افزایش می‌دهد. این افزایش تقریبا به اندازه جهش‌های BRCA1 و BRCA2 می‌باشد. زنان دارای جهش PALB2، به احمتمال ۳۳ تا ۵۸ درصد در طول زندگی خود تا سن ۷۰ سالگی، به سرطان پستان مبتلا خواهند شد. ریسک ابتلای زنان دارای جهش BRCA2 تا سن ۷۰ سالگی، ۴۰ تا ۶۰ درصد است.

PMS2

ژن PMS2 حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌هایی است که در ترمیم DNA نقش دارند. مطالعات نشان داده ند که وجود جهش در این ژن با سندروم Lynch و سرطان تخمدان مرتبط است. ابتلا به سندروم Lynch، خطر بسیاری از انواع سرطان خصوصا سرطان‌های کولون، اندومتر، تخمدان، معده، روده کوچک، کبد، کیسه صفرا، مجاری ادرای فوقانی و مغز را افزایش می‌دهد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شد نشان داد که وجود این جهش، ریسک ابتلای به سرطان پستان را دو برابر می‌کند.

PTEN

ژن PTEN در تنظیم رشد سلولی دخالت دارد. جهش PTEN  منجر به سندروم Cowden می‌گردد. این سندروم اختلال نادری است که ریسک ایجاد تومورهای خوش‌خیم و بدخیم پستان و نیز رشد بافتی در سیستم گوارشی، تیروئید و تخمدان‌ها را افزایش می‌دهد. ریسک ابتلا به سرطان پستان در فرد دارای جهش این ژن در طول زندگیش، ۸۵ درصد است.

در سال ۲۰۱۵، جهش SEC23B نیز به سندروم Cowden ارتباط داده شد. این ژن نیز در تنظیم رشد سلولی دخیل است.

RAD50

ژن RAD50 به همراه ژن‌های MRE11A و NBN کمپلکس MRN را تشکیل می‌دهد که در ترمیم DNA آسیب‌دیده دخالت دارد. جهش RAD50 به ریسک بالای ابتلا به سرطان پستان در بعضی از خانواده‌ها مربوط است. علت این موضوع، ممانعت ژن معیوب از انجام صحیح ترمیم DNA آسیب‌دیده است.

RAD51C

ژن RAD51C در ترمیم DNA آسیب‌دیده نقش دارد. افرادی که نسخه جهش‌یافته‌ای از این ژن را به ارث برده باشند، ریسک ابتلای بالایی به سرطان‌های پستان و تخمدان خواهند داشت.

STK11

ژن SKT11 در تنظیم رشد سلولی نقش ایفا می‌کند. جهش این ژن سندروم Peutz Jegher را ایجاد می‌کند. در این بیماری نادر، بدن فرد مبتلا تمایل به ایجاد نوعی از پولیپ دارند که پولیپ هامارتومی نامیده می‌شود و بیشتر در روده کوچک و نیز در معده  کولون یافت می‌شود. افراد مبتلا به سندروم Peutz Jegher علاوه بر ریسک بالای ابتلا به سرطان‌های دستگاه گوارش، در خطر افزایش‌یافته سرطان‌های پستان و ریه نیز قرار دارند. بیماران همچنین ممکن است در اطراف چشم‌ها، بینی، دهان و نیز در داخل دهان کک و مک‌هایی داشته باشند.

TP53

ژن TP53 حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌هایی است که می‌توانند رشد تومور را متوقف کنند. به ارث بردن جهش TP53، منجر به سندروم Li-Fraumeni می‌گردد. این اختلال باعث می‌شود که افراد در سنین پایین به سرطان‌های بافت نرم مبتلا گردند. افراد مبتلا به این سندروم، ریسک ابتلایشان به سرطان پستان و بسیاری از انواع دیگر سرطان، مانند لوسمی، تومورهای مغزی و سارکوماها (سرطان‌های استخوان و بافت همبند)، بالاتر از حد معمول است. ریسک ابتلا به سرطان در زنان دارای جهش TP53 حدودا ۱۰۰ درصد و در مردان دارای این جهش بالای ۷۳ درصد می‌باشد. این تفاوت جنسیتی ناشی از ریسک بالای ابتلا به سرطان پستان در زنان می‌باشد.

به ارث بردن دو نسخه ناهنجار از ژن‌های BRCA2، BRIP1، MRE11A، NBN، PALB2، RAD50 یا RAD51C، منجر به بیماری آنمی فانکونی می‌گردد. طی این بیماری، عملکرد مغز استخوان سرکوب شده و درنتیجه سطوح RBC، WBC و پلاکت‌ها پایین می‌آید. افراد دارای آنمی فانکونی، ریسک ابتلای بالایی به سایر سرطان ها از جمله سرطان کلیه و مغز را نیز دارا می‌باشند. 

تست‌های ژنتیکی

تعدادی تست ژنتیکی به منظور تعیین وجود جهش‌های BRCA1 و BRCA2 در ژنوم فرد وجود دارند. مشاور ژنتیک شما ممکن است دستور تست‌های دیگری از لحاظ ژن‌های ATM، CDH1، CHEK2، MRE11A، MSH6، NBN، PALB2، PMS2، PTEN، RAD50، RAD51C، SEC23B یا TP53 را بدهد. هر کدام از این تست‌ها ممکن است به صورت جداگانه انجام شده و یا جزئی از پنل بزرگتری باشند که شامل BRCA1 و BRCA2 است.

گام‌هایی که می‌توانید به منظور کاهش ریسک ابتلا در صورت وجود ارتباط میان ژنتیک و سرطان پستان در خود بردارید:

در صورتیکه از وجود ارتباط میان ژنتیک و سرطان پستان در خود مطلع هستید، می‌توانید گام‌هایی را به منظور کاهش ریسک خود بردارید:

1. حفظ وزن در محدوده وزنی سالم
2. ورزش منظم
3. محدود کردن مصرف الکل
4. خوردن غذاهای مقوی
5. عدم استعمال سیگار

همراه با این تغییرات سبک زندگی، آپشن‌های دیگری نیز به منظور کاهش ریسک افراد با ژنوم ناهنجار وجود دارند.

داروهای هورمون درمانی

دو نوع از SERMها (selective estrogen receptor modulators) و دو مهارکننده آروماتاز می‌توانند ریسک ابتلا به سرطان پستان گیرنده هورمونی مثبت را در زنان پرخطر کاهش دهند.

داروی Tamoxifen خطر نخستین ابتلای به سرطان پستان از نوع گیرنده هورمونی مثبت را در زنان با ریسک بالای ابتلا کاهش دهد. این کاهش ریسک می‌تواند هم پیش از یائسگی و هم پس از یائسگی به وقوع بپیوندد. داروهای خاصی می‌توانند با اثرات مثبت tamixofen تداخل کنند.

Evista (raloxifene) می‌تواند ریسک نخستین ابتلای به سرطان پستان گیرنده هورمونی مثبت را در زنان در دوران یائسگی کاهش دهد.

Aromasin یک مهار کننده آروماتاز بوده و می‌تواند ریسک نخستین ابتلای به سرطان پستان گیرنده هورمونی مثبت را در زنان یائسه با خطر بالای ابتلا کاهش دهد. البته FDA استفاده از Aromasin در چنین مواردی را تایید نکرده است؛‌ اما ممکن است پزشکان آن را به عنوان جایگزینی مناسب برای tamixofen و Evista معرفی کنند.

در سال ۲۰۱۳، American Society of Clinical Oncology) ASCO) گایدلاین جدیدی را به منظور استفاده از داروهای هورمون درمانی در کاهش ریسک ابتلای به سرطان پستان در زنان پرخطر ارائه کرد. این گایدلاین به پزشکان پیشنهاد می‌کند که استفاده از Aromasin را به منظور کاهش ریسک ابتلا به زنان پرخطر یائسه توصیه نمایند. ASCO سازمانی ملی است که متشکل از انکولوژیست‌ها و سایر اعضای سیستم مراقبتی سرطان می‌باشد. گایدلاین‌های ASCO حاوی توصیه‌هایی به پزشکان است که به توسط تحقیقات علمی معتبری حمایت می‌شوند. 

Arimidex می‌تواند ریسک نخستین ابتلای به سرطان پستان گیرنده هورمونی مثبت را در زنان یائسه با ریسک بالا، کاهش دهد. Arimidex نیز مانند Aromasin به منظور استفاده در این مورد توسط FDA تایید نشده است. البته ممکن است پزشکان آن را به عنوان جایگزین خوبی برای tamixofen، Evista یا Aromasin تشخیص دهند.

هورمون درمانی ریسک ابتلا به سرطان پستان از نوع گیرنده هورمونی منفی را کاهش نمی‌دهد. شما و پزشکتان می‌توانید به کمک یکدیگر تصمیم مناسبی را در مورد میزان مفید بودن هورمون‌درمانی و استفاده یا عدم استفاده از آن اتخاذ کنید.

افزایش تعداد دفعات غربالگری

• در صورتیکه سابقه فامیلی ابتلا به سرطان پستان در شما قوی باشد، باید برنامه غربالگری مخصوص شما و مناسب شرایطتان طراحی گردد. ممکن است غربالگری شما پیش از ۴۰ سالگی آغاز گردد. گایدلاین‌های پیشنهادی غربالگری عبارتند از:
  • معاینه ماهانه توسط خود شخص
  • معاینه سالانه توسط پزشک فرد و یا پرستار
  • تهیه سالانه ماموگرام دیجیتال پس از سن ۳۰ سالگی و یا حتی جوان‌تر
  • تهیه MRI به صورت سالانه از ۳۰ سالگی و حتی زودتر

زنانی که دارای ژن‌های ناهنجار سرطان پستان هستند، باید سالانه دوبار غربالگری شوند؛ چون احتمال اینکه در فاصله دو غربالگری سالانه دچار سرطان پستان شوند، بسیار بالاتر است. به عنوان مثال، طبق پیشنهاد Memorial Sloan-Kettering Cancer Center در نیویورک، زنان با ژن‌های BRCA1 و BRCA2 ناهنجار باید هر سال هم ماموگرام و هم MRI تهیه کنند، به نحوی که فاصله این دو از یکدیگر ۶ ماه باشد.

سونوگرافی نیز ابزار قدرتمندی است که در شناسایی سرطان پستان در زنان دارای جهش ژنتیکی مرتبط با سرطان سینه مفید است. این تست نمی‌تواند جایگزین MRI یا ماموگرافی دیجیتال شود. با پزشک، رادیولوژیست و مشاور ژنتیکی خود در مورد طراحی برنامه‌ای اختصاصی که متناسب با ریسک ابتلای شما بوده، نیازهای شخص  شما را برآورده ساخته و به شما آرامش می‌دهد، مشورت نماید.

جراحی محافظتی یا پروفیلاکتیک

طی این جراحی یک از پستان‌ها و تخمدان‌های سالم و یا هر دوی آن‌ها برداشته می‌شود. این اقدامات، از جمله آپشن‌های بسیار تهاجمی کاهش ریسک غیرقابل بازگشتی هستند و برخی از زنان آن‌ها را ترجیح می‌دهند. این جراحی‌ها می‌توانند ریسک ایجاد سرطان پستان را تا ۹۷ درصد کاهش دهند. جراحی تقریبا کل بافت پستان را برمی‌دارد، به گونه‌ای که تعداد بسیار اندکی از سلول‌های پستانی در محل باقی می‌مانند.

زنان دارای ژن‌های BRCA1 و BRCA2 ناهنجار می‌توانند با جراحی پروفیلاکتیک برداشت تخمدان (oophorectomy) پیش از یائسگی، خطر ابتلای خود به سرطان پستان را ۵۰ درصد کاهش دهند. علت تاثیر برداشت تخمدان در کاهش ریسک سرطان سینه در زنان آن است که تخمدان‌ها در سنین پیش از یائسگی عامل اصلی تولید استروژن در بدن می‌باشند.

برداشت تخمدان‌ها در زنان یائسه ریسک سرطان سینه را پایین نمی‌آورد؛ چون بافت چربی و عضله عوامل اصلی تولید استروژن در این زنان می‌باشند. برداشت هر دو تخمدان و لوله‌های فالوپ ریسک سرطان تخمدان را در هر سنی، چه پیش از یائسگی و چه پس از آن، پایین می‌آورد.

هر چه فرد در زمان جراحی پروفیلاکتیک جوان‌تر باشد، نفع بیشتری از جراحی خواهد برد و هرچه سن فرد بالاتر باشد، مزایای جراحی نیز برای فرد کمتر خواهد بود. همچنین هر چه فرد پیرتر باشد، احتمال ابتلای وی به سایر بیماری‌های تاثیرگذار بر طول عمر فرد مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی بالاتر خواهد رفت.

مطالعات نشان داده اند که زنان دارای جهش‌های BRCA1 و BRCA2 ای که جراحی پروفیلاکتیک انجام داده‌اند، حتی در صورت ابتلا به سرطان‌های پستان و تخمدان نیز، میزان بقای بیشتری خواهند داشت.

پس ریسک هر فردی منحصر به خود او است و به منظور ارزیابی ریسک خود و نحوه مدیریت آن باید با پزشک خود مشورت کنید. باید این نکته را در نظر گرفت که هیچ فرایندی حتی برداشت هر دو پستان سالم و برداشت تخمدان‌ها نخواهد توانست ریسک ابتلا را به طور کامل از بین ببرد و همچنان خطر اینکه سرطان در مناطقی که قبلا پستان‌ها در آن قرار داشتند، ایجاد شود، وجود خواهد داشت. وضعیت بیمار باید حتی پس از جراحی‌های پروفیلاکتیک مورد ارزیابی قرار گیرد.

اتخاذ تصمیم‌های مرتبط با جراحی‌های پروفیلاکتیک نیازمند تفکر و صبر و بحث‌های فراوانی با پزشکان، مشاوران ژنتیک و خانواده و نیز شجاعت فراوان است. زمان مناسبی برای بررسی هر آپشن صرف کنید و تصمیماتی بگیرید که با آن ها احساس راحتی بیشتری می‌کنید.