در ادامه مبحث درمان سرطان پستان به موضوع ایمونوتراپی می پردازیم.
داروهای ایمونوتراپی با کمک به سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه سخت تر یا کارآمد تر با سلول های سرطانی کار خود را انجام می دهند.
سیستم ایمنی بدن شما از تعدادی ارگان، بافت و سلول تشکیل شده است که برای محافظت از شما در برابر مهاجمان خارجی که می توانند باعث بیماری شوند، با هم کار می کنند. هنگامی که یک عامل ایجاد کننده بیماری یا عفونت مانند باکتری، ویروس یا قارچ وارد بدن شما شود، سیستم ایمنی بدن شما واکنش نشان داده و برای کشتن مهاجمان وارد عمل می شود. این سیستم در واقع دفاع شخصی برای جلوگیری از بیمار شدن شما است.
ایمونوتراپی از موادی که یا به طور طبیعی توسط بدن شما و یا در آزمایشگاه ساخته شده اند، برای تقویت سیستم ایمنی استفاده می کند تا:
- رشد سلول سرطان متوقف یا کند شود.
- از گسترش سلول های سرطانی به سایر قسمت های بدن جلوگیری گردد.
- کشتن سلول های سرطانی بهتر انجام شود.
برای شروع پاسخ سیستم ایمنی به یک مهاجم خارجی، سیستم ایمنی بدن باید قادر باشد بین سلول ها یا مواد خودی(بخشی از شما) در مقابل سلول ها و مواد غیر خودی و مضر تفاوت قائل شود. سلول های بدن شما پروتئین هایی در سطح یا درون خود دارند که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا آن ها را به عنوان خودی تشخیص دهد. این بخشی از دلیلی است که چرا سیستم ایمنی بدن معمولاً به بافت های بدن شما حمله نمی کند.
اختلالات خود ایمنی هنگامی اتفاق می افتند که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های خودی مانند غده تیروئید، مفاصل، بافت همبند یا سایر ارگان ها حمله کند.
سلول های غیر خودی پروتئین ها و مواد دیگری را در سطح و درون خود دارند که بدن آن ها را نمی شناسد. این مواد آنتی ژن نام دارند. آنتی ژن های خارجی، سیستم ایمنی بدن را وادار می کنند که به آن ها و سلول هایی که درون و یا سطح آن ها قرار دارند حمله کنند؛ مانند، ویروس، باکتری یا سلول های آلوده. این پاسخ، مهاجمان خارجی را از بین می برد یا آن ها را تحت کنترل قرار می دهد تا صدمه ای به بدن نرسد.
چرا سیستم ایمنی بدن شما بدون کمک داروهای ایمونوتراپی به تنهایی به سلول های سرطانی حمله نمی کند؟
دو دلیل اصلی وجود دارد:
زندگی سلول سرطانی پستان به عنوان یک سلول طبیعی و سالم شروع می شود. رشد سرطانی مجموعه سلول هایی است که زمانی طبیعی و سالم بودند. سلول های پیش سرطانی و حتی سلول های سرطان پستان اولیه تفاوت چندانی با سلول های طبیعی ندارند. این سلول ها غیر خودی بودن را به طریقی که باکتری ها، ویروس ها و سایر مواد خارجی سیستم ایمنی بدن به چالش می کشند، نشان نمی دهند. اما با تبدیل شدن سلول ها به سرطان، پروتئین هایی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن آن ها را به عنوان آنتی ژن های خارجی می بیند. در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن قادر به تشخیص برخی سلول های سرطانی به عنوان عامل مضر است. بنابراین قبل از اینکه سرطان بیشتر رشد کند، این روند را متوقف می کند.
با پیشرفت سرطان، سلول های سرطانی توانایی جلوگیری از عملکرد سیستم ایمنی بدن را پیدا می کنند. سرطان پستان به صورت آنی و در طی یک شب اتفاق نمی افتد. بلکه در طی یک دوره زمانی توسعه می یابد. از آن جا که سلول های سالم به تدریج به سلول های سرطانی تغییر می یابند، اطلاعات ژنتیکی در داخل آن ها دائماً در حال تغییر است. برخی از این تغییرات ژنتیکی به سلول های سرطانی اجازه می دهند از عملکرد سیستم ایمنی بدن جلوگیری شود. تغییرات دیگری نیز به سلول های سرطانی اجازه می دهد رشد خود را سرعت بخشیده و خیلی سریع تر از سلول های طبیعی تکثیر شوند. این روند می تواند سیستم ایمنی بدن را تحت الشعاع قرار داده و سرطان پستان به طور کنترل نشده ای رشد کند.
انواع داروهای ایمونوتراپی
به طور کلی، داروهای ایمونوتراپی را می توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد:
ایمونوتراپ های فعال، که سیستم ایمنی بدن شما را برای پاسخ به سرطان تحریک می کند. سلول های سرطانی در آزمایشگاه برای یافتن آنتی ژن های اختصاصی آن تومور مورد بررسی قرار می گیرند. سپس با ایجاد یک درمان ایمونوتراپی سیستم ایمنی بدن این آنتی ژن ها را هدف قرار می دهد. واکسن های سرطانی و سلول درمانی آداپته به عنوان نمونه ای از ایمونوتراپ های فعال هستند.
ایمونوتراپ های غیر فعال، که به اجزای سیستم ایمنی بدن در مبارزه با سرطان کمک می کنند. ایمونوتراپ های غیر فعال به روش ایمونوتراپ های فعال سیستم ایمنی شما را تحریک نمی کنند. مهارکننده های چک پوینت ایمنی و سایتوکاین ها نمونه هایی ایمونوتراپ های غیر فعال هستند.
از آنجا که داروهای ایمنوتراپی به سیستم ایمنی بدن شما در از بین بردن سرطان کمک می کنند، این روند می تواند مدت زیادی طول بکشد. در حال حاضر، هنوز مشخص نیست که فرد چه مدت باید تحت درمان با ایمونوتراپی قرار بگیرد. بسیاری از متخصصان معتقدند که ایمنوتراپی ترکیبی(به عنوان مثال، واکسن با مهار کننده چک پوینت ایمنی) ممکن است راه خوبی برای پرش در شروع یک پاسخ ایمنی قوی به سرطان باشد. این احتمال وجود دارد که ایمونوتراپی با سایر درمان های سرطانی، مانند درمان های هدفمند، ترکیب شود.