داروهای ایمونوتراپی ، داروهای نسبتاً جدیدی هستند و به اندازه جراحی، شیمی درمانی، پرتو درمانی و هورمون درمانی مورد مطالعه قرار نگرفته اند.
هنوز برای تشخیص کارآمد بودن ایمونوتراپی و هم چنین واکسن ها زود است. بیشتر تحقیقات انجام شده در مورد ایمونوتراپی برای درمان سرطان پستان متمرکز بر بیماری متاستاتیک، به ویژه سرطان سینه سه گانه-منفی متمرکز است.( این نوع سرطان پستان، گیرنده-استروژن-منفی، گیرنده-پروژسترون-منفی و HER2-منفی می باشد.)
لیشا اِمن پزشک هماتولوژی/آنکولوژی در مدیکال سنتر هیلمن دانشگاه پیتسبورگ:
ما می دانیم که همه تومورها یکسان نیستند و هم چنین تومور هر بیمار منحصر به فرد است.
دکتر اِمن متخصص ایمونوتراپی سرطان است. تحقیقات او بر توسعه و اجرای ایمونوتراپی سرطان پستان(از جمله واکسن ها و مهار کننده های چک پوینت ایمنی) در کنار درمان های رایج سرطان و داروهای دیگری فعال کننده سیستم ایمنی بدن، متمرکز شده است.
وی ادامه داد:
یکی از دلایلی که سرطان سینه سه گانه-منفی بیشتر در برابر ایمونوتراپی حساس می باشد، این است که این تومورها ممکن است دارای جهش ژنتیکی بیشتری باشند که از آن به عنوان بار جهش یاد می شود. این جهش ها باعث می شوند سلول های تومور آنتی ژن های خاصی تولید کنند که برای سیستم ایمنی بدن بیگانه است. بنابراین ممکن است که یک واکسن شخصی مرکب از این آنتی ژن های منحصر به فرد بتواند به خوبی برای القا یا تقویت سلول های T در بیماران مبتلا به سرطان سینه سه گانه-منفی که سلول های T کافی ندارند، عمل کند.
ما هنوز باید موارد زیادی را بیاموزیم تا بتوانیم پیش بینی کنیم که چه بیمارانی ممکن است به ایمونوتراپی پاسخ دهند. برای برخی از تومورهای پستان، بار جهش ممکن است مهم باشد و برای برخی دیگر نه. هم چنین وجود PD-L1 در تومور باعث می شود که یک بیمار با احتمال بیشتری به مهارکننده ی چک پوینت ایمنی که هدفش پروتئین های چک پوینتPD_1 و PD_L1 است، پاسخ دهد؛ اما این موضوع هنوز قطعی و کامل نیست. تعداد کمی از بیماران فاقد PD-L1 در تومورهای خود نیز می توانند به ایمونوتراپی پاسخ دهند. بنابراین باید اطلاعات بیشتری در مورد ایمنی تومور آن ها بدانیم.
PD-L1 یک پروتئین چک پوینت است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا سلول ها را به عنوان بخشی از بدن به رسمیت بشناسد، نه بعنوان یک مهاجم خارجی.