در ادامه سری مقالات تشخیص سرطان پستان به تست ارزیابی پروسیگنا می‌پردازیم. ارزیابی اثر ژن پیش آگهی سرطان پستان پروسیگنا (تست PAM50 نیز نامیده می شود)، توسط NanoString تولید شده است، تست ژنومیکی است که فعالیت ژن های به خصوصی را در مراحل ابتدایی سرطان پستان از نوع گیرنده هورمونی مثبت آنالیز می کند.
پژوهش ها پیش بینی می کنند این تست ممکن است نهایتا به طور گسترده برای کمک به گرفتن تصمیمات درمانی بر اساس ریسک عود فاصله‌ای ( برگشت سرطان در ناحیه ای دور تر از پستان) در زنان یائسه‌ای با سابقه تشخیص سرطان پستان اولیه 10 ساله، هورمون رسپتور مثبت با مثبت بودن 3 گره لنفی 5 سال بعد از هورمون درمانی، مورد استفاده قرار بگیرد.
تست پروسیگنا توسط سازمان غذا و داروی آمریکا در سپتامبر 2013 تایید شده است. این تست CE mark که تائیدیه اروپاست را در 2012 دریافت کرده است.
دانستن این که فردی ریسک بالا یا پایین عود فاصله ای را بیش از 5 سال بعد از تشخیص دارد، ممکن است به پزشکان کمک کند که آیا هورمون درمانی در وضعیت فعلی بیمار برای 5سال پاسخ گو است یا 10 سال. پژوهش ها نشان داده است دریافت تاموکسی فن برای 10 سال به جای 5 سال بهتر ریسک عود و افزایش طول بقا برای هر بیماری را کاهش می دهد. اما اگر پزشکان بدانند فردی ریسک پایینی از عود فاصله ای را دارد، ممکن است بتوانند 5 سال هورمون درمانی اضافی را انجام ندهند.
تست ژنومیک چیست؟
تست های ژنومیک نمونه ای از تومور سرطانی را آنالیز می کند تا ببیند چقدر ژن های به خصوصی فعال هستند. فعالیت این ژن ها بر رفتار سرطان تاثیر می گذارد، که شامل میزان رشد و گسترش نیز می شود. تست های ژنومیک برای کمک به گرفتن تصمیم جهت کمک کننده بودن انجام درمان های بیشتر بعد از جراحی، کمک می کنند.
اگرچه اسمشان مشابه تست ژنتیکی سرطان پستان است، کاملا با یکدیگر متفاوت هستند.
تست های ژنتیک بر نمونه ای خون، بزاق، یا بافت های دیگر انجام می شوند و می توانند به شما اطلاع دهند آیا تغییر غیرنرمالی (جهش) داشته اید یا خیر.
چه کسی تحت ارزیابی پروسیگنا قرار می گیرد؟
ارزیابی پروسیگنا فقط برای سرطان پستان در زنان یائسه ای انجام می شود که:
- در استیج 1 یا 2 بوده و لنف نود منفی هستند.
- در استیج 2 با 3 لنف نود مثبت
- هورمون رسپتور مثبت
- مهاجم
- تحت جراحی یا هورمون درمانی بوده اند.
ارزیابی پروسیگنا بر روی بافتی که در طی جراحی یا بیوپسی خارج شده، انجام می شود.
ارزیابی پروسیگنا چگونه کار می کند؟
پروسیگنا بر روی فعالیت 58 ژن را ارزیابی می کند تا ریسک عود فاصله ای هورمون رسپتور مثبت سرطان پستان را 5 تا 20 سال بعد از تشخیص و 5 سال بعد از هورمون درمانی در زنان یائسه ارزیابی کند. بر اس فعالیت این ژن ها، نتایج ارزیابی پروسیگنا تحت دو عنوان نمره ریسک عود (ROR) بین 0 تا 100 گزارش می شود:
- سرطان های نود منفی طبقه بندی شده کم ریسک( 0 تا 40) ، متوسط ( 41 تا 60) و بالا ( 61 تا 100)
- سرطان های نود مثبت طبقه بندی شده بر اساس ریسک کم ( 0 تا 40) یا ریسک بالا( 41 تا 100)
اگر تصمیم دارید ارزیابی پروسیگنا را انجام دهید، شما پزشکتان باید فاکتور هایی را برای ادامه هورمون درمانی بیش از 5 سال در نظر بگیرید:
- سن
- سایز سرطان
- گرید سرطان
- آیا سلول های سرطانی در گره لنفی اطراف یافت شده است؟
- هر گونه اثر جانبی درمان
تست های ژنومیک دیگر
تست های ژنومیک دیگر برای آنالیز تومور های سرطان پستان استفاده می شود.
- تست EndoPredict test برای پیش بینی ریسک عود دیر هنگام استیج ابتدایی، هورمون رسپتور مثبت و HER2 منفی سرطان پستان که یا لنف نود منفی و یا حداکثر 3 لنف نود مثبت دارند، استفاده می شود.
- تست MammaPrint test برای پیش بینی ریسک عود 10 سال بعد از تشخیص استیج 1 یا 2 سرطان پستان که هورمون رسپتور مثبت یا منفی است، استفاده می شود.
- تست Oncotype DX test برای پیش بینی ریسک عود استیج ابتدایی، سرطان پستان هورمون رسپتور مثبت و احتمال بهره بندی فردی با این نوع سرطان پستان از شیمی درمانی بعد از جراحی استفاده می شود. تست Oncotype DX test برای پیش بینی ریسک عود DCIS و یا ریسک پیشرفت نوع جدیدی از سرطان تهاجمی در همان پستان و احتمال بهره مندی فردی با تشخیص DCIS از رادیوتراپی بعد از جراحی، استفاده می شود.
- ارزیابی Prosigna Breast Cancer Prognostic Gene Signature Assay برای پیش بینی ریسک عود دیر هنگام برای خانم یائسه 10 سال بعد از تشخیص استیج ابتدایی، هورمون رسپتور مثبت و حداکثر 3 لنف نود مثبت بعد از 5 سال هورمون درمانی استفاده می شود.