سندرم شارژه چیست؟
سندرم شارژه (CHARGE) اختلالی ژنتیکی اتوزوم غالب است که معمولاً ناشی از جهش در ژن پروتئین شماره ۷ متصل شونده به DNA کرومودومین هلیکاز است. اختصار CHARGE نشان دهنده‌ی ارتباطی غیر تصادفی از کولوبوما، ناهنجاری‌های قلبی، آترزی کوآن، عقب ماندگی رشد و نمو، ناهنجاری‌های جنسی و گوش است که به طور معمول با ترکیبات و درجات مختلفی در افراد مبتلا به سندرم شارژه دیده می‌شود. به طور کلی هیچ مشخصه‌ی خاص و یا کافی برای تشخیص بالینی سندرم شارژه وجود نداشته و گایدلاین‌های متعددی به منظور کمک به بهبود تشخیص احتمالی بالینی اختصاص یافته است.
Blake و همکارانش نشان دادند که تشخیص بالینی معمول برای سندرم شارژه نیازمند وجود حداقل ۳ یا ۴ مشخصه‌ی ماژور به علاوه حداقل ۳ مشخصه‌ی مینور می‌باشد. مشخصه‌های ماژور عبارتند از کولوبومای چشم یا میکروفتالمی، آترزی کوآن یا استنوسیس، اختلالات اعصاب جمجمه ناهنجاری‌های بارز شنوایی. مشخصه‌های مینور نیز شامل ناهنجاری‌های بارز چهره، شکاف کام، فیستول تراکئوازوفاژیال، نقص قلبی مادرزادی، ناهنجاری‌های تناسلی و ادراری، تأخیر رشد و کوتاهی قد می‌باشد. سایر اختلالات غالب مرتبط شامل اختلال بارز حرکتی، هیپوتونی، ناشنوایی و دیسفاژی است.
با وجود اینکه اغلب نمونه‌های سندرم شارژه به علت جهش و حذف ژن CHD7 است اما برخی از افراد مبتلا به این سندرم اختلالات متفاوت سیتوژنیک پاتولوژیک شامل حذف 22q11.2 یا جهش در سایر ژن‌های مربوط به CHD7 مثل SEMA3E نیز دارند.
پاتوفیزیولوژی سندرم شارژه
نقصی پیش‌رونده در ساختارهای میانی بدن رخ می‌دهد که به ویژه ساختار کرانیوفاشال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
این نقص در ماه دوم بارداری زمان شکل‌گیری اندام ها (کوآن در روزهای۳۵ تا ۳۸ام بارداری، چشم‌ها در هفته‌ی ۵، دیواره‌ی قلب در روزهای ۳۲ تا ۳۸ام، صدف گوش در روز ۳۶ام، گوش خارجی در هفته‌ی ششم) نسبت به تمایز جنین شناختی متوسل شده است. مزودرم prechordal در رشد چهر‌ی میانی و ضروری بوده و نقش مهمی در رشد قسمت قدامی و پیشانی مغز ایفا می‌کند.
این مکانیسم 1) کمبود مهاجرت در ستیغ عصبی گردنی به مشتقات کیسه های حنجره و ارک‌ها، 2) نقص شکل گیری مزودرم، 3) تعامل نامناسب بین ستیغ عصبی و مزودرم، را نشان داده و نتیجه‌ی آن نقص در بلاستوژنز و بنابراین فنوتیپ معمول می‌باشد.
عملکرد کامل CHD7 در طول رشد جنین هنوز روشن نیست.
اپیدمیولوژی سندرم شارژه
تکرار
وقوع سندرم شارژه در هنگام تولد به صورت بین المللی به تعداد ۱ در ۸۵۰۰ تا ۱۲۰۰۰ تولد تخمین زده می‌شود.
مرگ‌ومیر/شیوع
مرگ‌ومیر و شیوع در سندرم شارژه شامل موارد زیر می‌باشد:
- مرگ‌ومیر در نوزادان و اوایل دوره‌ی رشد بیشتر است.
- مشکلات بلع مکرر مرتبط، خطر تنفس را بیشتر کرده و به افزایش مرگ‌ومیر و شیوع کمک می‌کند.
- شاخص‌های بقای ضعیف عبارتند از:
- آرتزی دوطرفه‌ی کوآن
- بیماری قلبی سیانوتیک پیچیده‌ی مادرزادی
- ناهنجاری‌های CNS
- آترزی مری
سرعت
سندرم شارژه شیوع panethnic دارد.
جنسیت
سندرم شارژه شیوع غالب اتوزومی نشان داده و ربطی به جنسیت ندارد. بنابراین تعدد تادأثیر در مردان و زنان برابر است.
سن
سندرم شارژه غالباً به دلیل ناهنجاری‌های متعدد مادرزاری و ویژکی‌های غریزی در نوزادان یا دوره‌های قبل از تولد تشخیص داده می‌شود.
وراثت
از آن جا که سندرم شارژه ناشی از جهش ژن CHD7 می‌باشد، از الگوی وراثت اتوزومی غالی پیروی می‌کند. به این معنا که یک نسخه از ژن تغییر یافته در هر سلولی برای ایجاد اختلال کافی است. اغلب اختلالات ناشی از جهش جدید ژن بوده و در افرادی که هیچ پیشینه‌ی بیماری در خانواده نداشتند، رخ داده است. در موارد نادر، فرد مبتلا، جهش ژنی را از پدر یا مادر مبتلا به ارث می‌برد. الگوی وراثتی سایر نمونه‌های سندرم شارژه ناسناخته می‌باشد.
مراقبت‌های پزشکی
در هنگام تولد، یک مسیر جریان هوای ایمن ایجاد کرده، بیمار را در حالت ثابتی نگه دارید و عواملی را که زندگی بیمار را تهدید می‌کند از محیط خارج کنید. بیماری را که مبتلا سندرم شارژه می‌باشد به یک مرکز تخصصی مجهز به متخصص گوش و حلق و بینی کودکان و سایر خدمات تخصصی انتقال دهید.
- اگر مسیر جریان هوایی مناسب در نوزاد تازه متولد شده مناسب نباشد، بیماری قلبی مادرزادی یحتمل‌ترین حالت است.
- افرادی مبتلا سندرم شارژه که از دوره‌ی ابتدایی نوزادی و دوره‌ی شیرخوارگی زنده مانده‌اند، توان‌بخشی عملکرد حسی به منطور رشد روان‌شناختی مناسب را دریافت می‌کنند.
- تغذیه از راه بینی برای افرادی که مشکل بلع دارند، مناسب می‌باشد.
- در صورت فلج صورت، از به کار بردن اشک مصنوعی برای از بین بردن زخم قرنیه بپرهیزید.
- در مردان مبتلا به سندرم شارژه آندروژن تراپی برای رشد اندام‌های جنسی انجام شده است.
درمان جراحی سندرم شارژه
از روش‌های مختلفی اطمینان حاصل نمایید چرا که عمل‌ها و تحقیقاتی را که نیاز به آرام‌بخش یا یک بیهوشی عمومی دارند، می توان در یک زمان انجام داد و همچنین می توان از تزریق چندین بیهوشی جلوگیری کرد.
- تراکستومی
- میرینگوتومی گوش و قرار دادن لوله‌های تمپانوستومی
- برداشتن معده (که ممکن است مشکلات تغذیه به دنبال داشته باشد)
در بیمارانی که مبتلا به سندرم شارژه بوده و دچار کم‌شنوایی شده‌اند، لازم است که درمان با احتیاط انجام شود چرا که می‌تواند موجب سایر مشکلات شنوایی شود.
در تحقیقی روی ۱۰ بیماری که سندرم شارژه و ۳ بیمار که سندرم مشابه شارژه دارند، ۹ بیمار شرکت‌کننده با کاشت حلزون گوش بهبود یافتند. بنابراین ممکن است کاشت حلزون گوش پس از ارزیابی نقادانه پیشنهاد شود.