بیماری پیرونی (Peyronie’s Disease) یکی از بیماری‌های کمتر شناخته شده‌ای است که همراه با به وجود آمدن زخم‌های فیبروزی در داخل آلت جنسی مردانه می‌باشد که باعث کجی آلت و دردناک شدن نعوظ می شود.
آلت مردانه از لحاظ شکل و اندازه دارای تنوع می باشد. بنا به گفته متخصصان داشتن آلت کج در هنگام نعوظ یک امر عادی بوده و نگرانی خاصی در این مورد وجود ندارد. با این حال، در تعدادی از مردان، این بیماری باعث خمیدگی قابل توجه و درد می شود. این عارضه در بعضی مردان همچنین می‌تواند استرس و افسردگی را به همراه داشته باشد.
در درصد کمی از مردان، بیماری پیرونی به صورت خودبه‌خود از بین می‌رود اما در اکثر موارد به صورت پایدار باقی مانده و یا حتی بدتر نیز می‌شود. برای این بیماری همیشه درمان لازم نیست و در صورتی ضروری می‌شود که خمیدگی به حدی شدید باشد که مانع رابطه جنسی موفق شود.
علائم پیرونی
نشانه‌های این بیماری ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شود و یا اینکه مرحله به مرحله پیشرفت کند. مهم ترین علایم این بیماری شامل موارد زیر است:
- محل التیام زخم: محل بهبود زخم (پلاکت‌ها) که در بیماری پیرونی وجود دارند، ممکن است در زیر پوست آلت مردانه به دو صورت تیکه‌های سخت و یا رشته‌ای از بافت سخت احساس شود.
- خمیدگی قابل توجه آلت: آلت ممکن است به سمت بالا یا پایین و یا حتی به سمت یکی از طرفین خمیدگی داشته باشد. در برخی موارد آلت راست شده احتمال دارد ظاهری باریک و فرورفته همراه با باندی تنگ در اطراف بدنه داشته باشد.
- مشکل در نعوظ: بیماری پیرونی ممکن است باعث مشکل در ایجاد یا حفظ حالت نعوظ شوند (نعوظ به شکل ناقص).
- کوتاه شدگی آلت: آلت بیمار احتمالا در اثر این عارضه کوتاه‌تر می شود.
- درد: شاید بیمار در ناحیه آلت تناسلی درد داشته باشد که چه آلت در حالت نعوظ باشد و چه نباشد.
در اکثر مردان، درد حین عمل نعوظ بعد از یک الی دو سال بهبود می‌یابد، اما بافت زخم و خمیدگی اغلب باقی می‌مانند. در تعداد کمی از مردان، هر دو مورد خمیدگی و درد مربوط به بیماری پیرونی بدون درمان خاصی و به صورت خودبه‌خودی بهتر می‌شوند.
زمان مراجعه به دکتر
زمانی که درد و یا خمیدگی آلت مانع این شود که فرد رابطه جنسی موفق داشته باشد و یا اینکه موجب ناراحتی در فرد شود.
علل پیرونی
علل بیماری پیرونی به صورت کامل شناسایی نشده‌اند. اما تعدادی از فاکتورها به نظر می‌رسد که در به وجود آمدن این بیماری دخیل باشند.
به نظر می‌رسد که آسیب‌های متوالی به آلت اصلی‌ترین علت مبتلا به این بیماری باشد. به عنوان مثال آلت ممکن است حین رابطه جنسی، فعالیت‌های ورزشی و یا تصادف آسیب ببیند. با این حال در اکثر موارد، مردان آسیب خاصی به آلت را به یاد نمی‌آورند.
در طی فرآیند بهبود، بافتی که در موضع آسیب دیده به وجود می‌آید، به شکل یکنواخت تشکیل نمی‌شود که بعدا ممکن است به صورت تکه‌ای در زیر پوست احساس شود و یا باعث به وجود آمدن خمیدگی شود.
هر دو طرف آلت شامل یک لوله اسفنجی شکل (Corpus Cavernosum) هستند که شامل تعداد زیادی عروق خونی کوچک بوده و هر کدام از این لوله ها در یک غلاف الاستیکی که Tunica Albuginea نامیده می‌شوند، قرار گرفته‌اند. این غلاف در زمان نعوظ کشیده می‌شود.
زمانی که فردی به صورت جنسی تحریک می‌شود، خون زیادی به سمت آلت حرکت می‌کند که باعث پر شدن عروق خونی در دو طرف آلت می شوند و همین پر شدن عروق باعث کشیده و راست و سفت شدن آلت می‌شود که به نعوظ آلت می‌انجامد. در افراد مبتلا به بیماری ذکر شده آلت در ناحیه‌ای که زخم بهبود یافته، در زمان نعوظ این ناحیه کشیده نمی‌شود که باعث خمیدگی بدشکلی آلت شده و درد در این ناحیه را ایجاد می‌کند.
در تعدادی از مردان بیماری پیرونی به صورت تدریجی به وجود آمده و به نظر نمی‌رسد که این بیماری در اثر آسیب به وجود آمده باشد. محققان در این زمینه، این فرضیه را می‌دهند که ابتلا به این بیماری در اثر عوامل ژنتیکی و به صورت موروثی بوده و یا اینکه به شاخص های سلامت خاصی ربط داشته باشند.
عوامل موثر در پیرونی
آسیب‌های جزئی همیشه در نهایت منجر به بیماری پیرونی نمی‌شوند. با این وجود، عوامل مختلف زیادی می‌توانند منجر به بهبودی جزئی زخم شده و موجب تشکیل بافت در جای زخم شود که احتمالا باعث ابتلا به این بیماری می‌شود. از عواملی که می‌توانند موجب بروز چنین شرایطی شوند، می‌توان به عوامل زیر اشاره نمود:
- وراثت: اگر در خانواده افرادی باشند (پدر و یا برادر) که به این بیماری مبتلا باشند، خطر دچار شدن به این عارضه افزایش می‌یابد.
- تراکم بافت پیوندی: مردانی که تراکم بافت پیوندی دارند، در این افراد نیز به نظر می‌رسد که خطر ابتلا به بیماری افزایش می‌یابد. به عنوان مثال تعدادی از مردانی که بیماری پیرونی نیز داشتند، از عارضه‌ای رنج می‌بردند که به آن انقباض دوپویترون گفته می‌شود. در این وضعیت بافت پیوندی به صورت طناب هایی در طول کف دست جمع شده و موجب کشیده شدن کف دست و جمع شدن آن به سمت داخل می‌شود.
- سن: شیوع بیماری با افزایش سن، بالا می‌رود. تغییرات مربوط به سن در بافت ممکن است، باعث شود که بافت به آسانی آسیب دیده و یا زخم به صورت کامل بهبود نیابد.
از بقیه فاکتورهایی که می‌توانند به این بیماری ربط داشته باشند، می‌توان به سیگار کشیدن و برخی عمل‌هایی پروستات اشاره کرد.
عوارض پیرونی
بیماری پیرونی ممکن است عوارض زیر را به دنبال داشته باشد:
- ناتوانی در برقراری ارتباط جنسی
- نعوظ آلت به سختی و همراه با درد (نعوظ ناکارآمد)
- نگرانی و استرس در مورد توانایی های جنسی و یا ظاهر آلت
- نگرانی در مورد روابط خود با شریک جنسی و نگرانی از سرد شدن روابط
- ناباروری، به دلیل اینکه مقاربت سخت و در بعضی موارد غیر ممکن می‌شود